સળગતો શશિ !

ત્રિકોણના ચોથા ખુણે બેસીને તને ચાહી હતી. તારી કંકોત્રીમાં તોયે કેમ લીલીછમ શાહી હતી? નવી જ અસમંજસમાં ભીંત ફફડી ઉઠી એકાએક આંગળીને અંગુઠા વચ્ચે કોઇએ બીડી ફસાવી હતી! તેતરને કબૂતર આરામથી ચણી રહ્યા હતા, મકબરો હવામાન ખાતાની તો સાવ કોરી આગાહી હતી! મારી ટાઇટેનિક સમી છાતી ચીરીને જોઇ લે જરા હોકાયંત્રમાં ક્યાં કોઇએ લખેલી તબાહી હતી ? ગર્ભિત ઇશારો કરીને આખરી કૂમ્પળ ખરી પડી વાડને કિનારે કોઇ કુંવારી છોકરી નાહી હતી . એના ટેરવાના સ્પર્શથી પથ્થર પતંગિયુ બને છે આ વાત પહેલા પાના પર કોણે છપાવી હતી? ‘અધીર’ ગઝલમાં એટલી ઉંચી વાત કરી ગયા કે બુરજે ખલીફા પરથી કોઇ શેખે છલાંગ લગાવી હતી.

સજાવટ એવી કે અકબંધ દેખાય હોય ત્રુટક-ત્રુટક ને સળંગ દેખાય ભીતર જઇ જુઓ મેઘધનુષ્યની તો ફ્કત એક જ રંગ દેખાય! ** બહારથી રૂપાળા સમ્બન્ધ દેખાય ને ચહેરા પર પણ ઉમંગ દેખાય. ચરૂ ખોલીને જુઓ નજીક્થી તો, લાગણીના નામે ભુજંગ દેખાય! ** રાજા પણ જ્યાંથી રંક દેખાય ચાંદમાં પણ પછી કલંક દેખાય એ હદમાં દાખલ ન થઇશ 'અધીર' જ્યાંથી એનું ઘર બંધ દેખાય !

ચાંદનીથી પ્રિય એ તડકાઓ શોધુ છું. વંટોળે મિટાવ્યા એ પગલાઓ શોધુ છું. નવું છે એમાં સ્થાન મારૂં જડતું નથી, તકદીરના જુના એ નકશાઓ શોધું છું.