સળગતો શશિ !

રસ્તે જતાં થૂંકી નાખ્યું, શું ફેર પડે છે? પડદે મ્હોં લુછી નાખ્યું, શું ફેર પડે છે? ઘર જોયેલું, ને એડ્રેસ પાકું ખબર હતી, રસ્તે જતાં પૂછી નાખ્યું   શું ફેર પડે છે? ફાઈલ કમ્પ્લીટ હતી, મંજૂરી યોગ્ય હતી કોકડું તોયે ગૂંચવી નાખ્યું, શું ફેર પડે છે? કન્યા સુંદર હતી, ક્યુટ ને અહિંસક પણ હિંમત કરી પૂછી નાખ્યું, શું ફેર પડે છે? મફતમાં મળે તો શું ઈંગ્લીશ ને શું દેશી? જે મળ્યું તે ઢેંચીં નાખ્યું, શું ફેર પડે છે ?

ફેલાવી બેઠો છું લાલ જાજમ   લે આવ કોરો છું. આંખોમાં શ્રાવણ સુદ આઠમ ને સાવ કોરો છું. તું આઈ લવ યુ કહી દે ,   કોઈ પણ ભાષામાં હો ઉર્દૂ તામિલ મલયાલમ કે સાવ કોરો છું . સુરાલયમાં સંગત હતી , ને કારણ વાજબી હતાં આજે કહેવામાં લાગે છે નાનમ કે સાવ કોરો છું . બરછટ જીંદગીમાં મોરપીંછ સમું કોઈ જ નથી ! સ્વપ્ન હતાં રેશમી મુલાયમ ને સાવ કોરો છું .   એ પણ છેતરવાની જ એક રીત છે ‘ અધીર ’ હો છલોછલ   ને કહીએ જાનમ કે સાવ કોરો છું .

પહેલાં લડે પછી પ્રણય થાય છે. વાતવાતમાં એને સંશય થાય છે. પ્રાપ્ત ન થાય સ્વર્ગ મર્યા વિના , પીડા વગર ક્યાં પ્રસવ થાય છે ?

સૈકો નહિ તો એક ક્ષણ થઈ મળ મને, એ ક્ષણમાં હું જોયા કરું અનર્ગળ તને. પાણીના સમ આપી તરસ્યો રાખે છે, છેતરી જાય સુક્કા કુવાનાં તળ મને. કોઈની કુંવારી કૂખમાં સ્વપ્ન ભરી શકું, દુર્વાસાના આશિર્વાદની જેમ ફળ મને.   વર્ષો પછી મળ્યાં પણ જોઈ ન શક્યો આંખે બાઝ્યાં’તા આંસુનાં પડળ મને. રણ જેવી એની આંખોમાં તાકી રહ્યો,   ન સમજાયું શેની હતી ખળખળ મને. રૂપિયાથી જ કેમ મૂલવતા હશે લોકો વિચારોથી પણ કોઈ ગણે સફળ મને .